Nightwatching

Rok 1642 stanowi punkt zwrotny w życiu słynnego holenderskiego malarza. Rembrandt w krótkim czasie ze sławnej osobistości publicznej staje się zwykłym nędzarzem.

Nie przeczuwając niczego złego, za namową swojej ciężarnej żony Saskii, Rembrandt zgadza się namalować grupowy portret Amsterdamskiej Milicji, znany później jako „Straż Nocna”. W trakcie prac nad obrazem wpada na trop spisku członków Milicji, prominentnych amsterdamskich kupców, planujących przechwycenie władzy w tym najbogatszym z miast Zachodniego Świata tamtego okresu. Drążąc sprawę, Rembrandt odkrywa okropną zbrodnię, popełnioną przez Milicję.

Po narodzinach upragnionego i długo wyczekiwanego syna, swojego dziedzica, decyduje się wyjawić prawdę o mordercach. Są to jednak ludzie zbyt potężni, by stanąć otwarcie przeciwko nim. Rembrandt misternie buduje swoje oskarżenie, ukrywając wskazówki w tworzonym obrazie. Obnaża w ten sposób przed uważnym obserwatorem ciemne sprawki amsterdamskiego high life’u i hipokryzję holenderskiego społeczeństwa w okresie Złotego Wieku.

Dobra passa Rembrandta wkrótce się kończy. Jego żona umiera, a zbrodniarze odkrywają ukryte w obrazie kody i planują zemstę. Nie mogą jednak po prostu zgładzić malarza, Rembrandt jest zbyt znany. Podsuwają mu kochankę, Geertje, która ma uwieść malarza i skompromitować go. Próbują go oślepić, skazują go na społeczny i finansowy upadek. W efekcie tego spisku Rembrandt w krótkim czasie stacza się w nędzę, jednak to nie wystarczy jego wrogom. Grożą jego synowi i zmuszają Rembrandta, aby się kajał i błagał ich o litość.