Choć goni nas czas

Carter i Edward spotykają się w szpitalnej sali, gdzie obydwaj mają dużo czasu, żeby pomyśleć o tym, co jeszcze może się wydarzyć i jak wiele z tego zależy od nich. Pomimo pozornie dzielących ich różnic, szybko odkrywają, że łączą ich dwie ważne rzeczy: niezrealizowana potrzeba zaakceptowania siebie i poczynionych wyborów oraz paląca chęć spędzenia ostatnich dni swojego życia na robieniu tego, na co zawsze mieli ochotę.

Wbrew zaleceniom lekarzy i zdrowemu rozsądkowi tych dwóch właściwie obcych sobie mężczyzn wypisuje się więc ze szpitala i rusza razem w podróż życia wiodącą od Taj Mahal do Serengeti, przez najwytworniejsze restauracje i fotele najpodlejszych salonów tatuażu, kabiny starych samochodów wyścigowych i linki spadochronów – wszystko to zaledwie z kartką papieru i rozbuchanym apetytem na życie.

Zachwycając się pięknem i majestatem świata oraz dodając i skreślając pozycje na swojej liście, zmagają się przy tym z trudnymi pytaniami i jeszcze trudniejszymi odpowiedziami, które trapią każdego z nas. Nie zdając sobie z tego sprawy, stają się najlepszymi przyjaciółmi. Wszystko to dzięki poczuciu humoru, zrozumieniu ważnych spraw, sercu i... zdrowemu podejściu do życia.

Czasem ktoś musi nam powiedzieć, że koniec wyścigu jest już blisko, żebyśmy sprowadzili nasze życie na odpowiedni tor.