![Prace wykończeniowe na budowie nowego komisariatu Policji w Rzeszowie [ZDJĘCIA]](http://www.resinet.pl/img_crop/x-270/y-140/_foty_news/347/49391_240508141827_img_0015_1.jpg)
![Podkarpackie Centrum Lekkoatletyczne UR [Zdjęcia z 12.07.2018]](http://www.resinet.pl/img_crop/x-270/y-140/_foty_news/282/42338_190715135153_img_20190712_120038.jpg)
AB 7 XI 2014, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MIROSŁAW JACEK BŁASZCZYK – dyrygent
ELŻBIETA TOWARNICKA – sopran
W programie:
H. M. Górecki – III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” op. 36
D. Szostakowicz – IX Symfonia Es – dur op. 70
„Symfonia pieśni żałosnych” (1976) Góreckiego na sopran solo i orkiestrę, to utwór składający się z trzech pieśni – lamentów. Skrajne są obrazem cierpienia matki po stracie dziecka, a środkowa, to modlitwa więźniarki zapisana na ścianie jednej z gestapowskich katowni. Ascetyczna, ale pełna ekspresji Symfonia, nie jest jednak dziełem o wojnie, ale „wyrazem wiary, która jest wieczne” – mówi Górecki.
IX Symfonia (1945) Szostakowicza, napisana tuż po zakończeniu działań wojennych to dzieło nietypowe. Zamiast oczekiwanego przez ówczesną władzę obrazu świętowania zwycięstwa nad hitlerowskim najeźdźcą, utwór pełen jest sarkastycznego humoru i aluzji. To drogowskaz do odczytania prawdziwych intencji kompozytora. Finałowa część utworu jest parodią defiladowego marsza.
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MIROSŁAW JACEK BŁASZCZYK – dyrygent
ELŻBIETA TOWARNICKA – sopran
W programie:
H. M. Górecki – III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” op. 36
D. Szostakowicz – IX Symfonia Es – dur op. 70
„Symfonia pieśni żałosnych” (1976) Góreckiego na sopran solo i orkiestrę, to utwór składający się z trzech pieśni – lamentów. Skrajne są obrazem cierpienia matki po stracie dziecka, a środkowa, to modlitwa więźniarki zapisana na ścianie jednej z gestapowskich katowni. Ascetyczna, ale pełna ekspresji Symfonia, nie jest jednak dziełem o wojnie, ale „wyrazem wiary, która jest wieczne” – mówi Górecki.
IX Symfonia (1945) Szostakowicza, napisana tuż po zakończeniu działań wojennych to dzieło nietypowe. Zamiast oczekiwanego przez ówczesną władzę obrazu świętowania zwycięstwa nad hitlerowskim najeźdźcą, utwór pełen jest sarkastycznego humoru i aluzji. To drogowskaz do odczytania prawdziwych intencji kompozytora. Finałowa część utworu jest parodią defiladowego marsza.
