![Prace wykończeniowe na budowie nowego komisariatu Policji w Rzeszowie [ZDJĘCIA]](http://www.resinet.pl/img_crop/x-270/y-140/_foty_news/347/49391_240508141827_img_0015_1.jpg)
![Podkarpackie Centrum Lekkoatletyczne UR [Zdjęcia z 12.07.2018]](http://www.resinet.pl/img_crop/x-270/y-140/_foty_news/282/42338_190715135153_img_20190712_120038.jpg)
12.png)
W dniu 9 maja w Filharmonii Podkarpackiej odbędzie się koncert symfoniczny pod dyrygenturą Francesco Di Mauro. Na fortepianie zagra Adam Wodnicki. Początek koncert – godz. 19.00.
W programie:
P. Czajkowski – Kaprys włoski op. 45
L. van Beethoven – III Koncert fortepianowy c-moll op. 37
W. A. Mozart – Symfonia D-dur „Praska” KV 504
Każde z trzech zaplanowanych w programie dzieł uznane zostało przez potomnych za mistrzowskie i niepowtarzalne. Kaprys włoski z 1880 r., którego pisanie rozpoczął Czajkowski w Rzymie, w hucznym okresie karnawału, to bardzo efektowna kompozycja pełna włoskich melodii ludowych o tanecznym charakterze. W Symfonii D-dur "Praskiej", zaprezentowanej po raz pierwszy w 1787 r. w Pradze, zwraca uwagę znakomite połączenie śpiewności z polifonią, które znalazło kontynuację w ostatniej Symfonii "Jowiszowej" Mozarta. Beethoven odsłoni swoje oblicze w III Koncercie fortepianowym datowanym na rok 1800. Przełomowe dzieło jest niejako pożegnaniem epoki Haydna i Mozarta. Dramatyczne rysy Koncertu napisanego w patetycznej tonacji c-moll zakreśliły nowe horyzonty w muzyce, inspirując i wyznaczając drogę następcom Beethovena.
W programie:
P. Czajkowski – Kaprys włoski op. 45
L. van Beethoven – III Koncert fortepianowy c-moll op. 37
W. A. Mozart – Symfonia D-dur „Praska” KV 504
Każde z trzech zaplanowanych w programie dzieł uznane zostało przez potomnych za mistrzowskie i niepowtarzalne. Kaprys włoski z 1880 r., którego pisanie rozpoczął Czajkowski w Rzymie, w hucznym okresie karnawału, to bardzo efektowna kompozycja pełna włoskich melodii ludowych o tanecznym charakterze. W Symfonii D-dur "Praskiej", zaprezentowanej po raz pierwszy w 1787 r. w Pradze, zwraca uwagę znakomite połączenie śpiewności z polifonią, które znalazło kontynuację w ostatniej Symfonii "Jowiszowej" Mozarta. Beethoven odsłoni swoje oblicze w III Koncercie fortepianowym datowanym na rok 1800. Przełomowe dzieło jest niejako pożegnaniem epoki Haydna i Mozarta. Dramatyczne rysy Koncertu napisanego w patetycznej tonacji c-moll zakreśliły nowe horyzonty w muzyce, inspirując i wyznaczając drogę następcom Beethovena.
